Geçenlerde okuyordum da...
Hayatımı 100 fotoğrafta özetlemeye kalksam hangi pozları alırdım? diyordu yazar...
Hangi pozları alırdım sahi ???
Fotoğraflara bakmaya her başlayışımda dalar giderim...
Her bir fotoğraf o kadar çok şey anlatır ki çünkü...
Bazen artık anılarla yüklenir daha fazla bakamamaya başlarım, bazen de tadına doyamaz saatlerce kendimi fotoğrafların başında bulurum...
Fotoğraflar hayatın özeti gibidir benim için...
Eskiden de çok severdim hem fotoğraf çekmeyi hem de bakmayı...ama o zamanlar fotoğrafları görene kadarki evre daha bi heyecanlı olurdu...bi de 3 makara film çeksen çok fotoğraf çekmiş olurdun...tatile gidersin, fotoğraflar çekersin heyecanla, hem tatil bitsin istemezsin ama hem de dönsem de şu fotoğrafları yaptırıp baksam diye bi heyecan vardır içinde...bak şimdi yazdıkça daha net hatırlıyorum o zamanlar da ne kadar severdim fotoğrafları, tüm anıları resimlere sığdırmaya çalışırdım...bazen fotoğrafları beğenmezdim, hayal kırıklığı olurdu sonuç, çünkü o anlar geri gelmezdi, kaçardı artık o anları yakalama fırsatı...bazen de arada çok beğendiklerim çıkardı, gözüm gibi bakardım onlara...ama genelde ilk heves bi süre tekrar tekrar döner bakar, bi süre sonra bi çekmeye-ama onlar için ayırdığım özel bir çekmeceye-koyardım...bakmazdım belki sık sık, ama emin olurdum istediğim anda onları orada bulacağımdan...
Şimdi ise çok daha kolay anıları fotoğraflara sığdırabilmek...Gerçi çoğu fotoğraf artık bilgisayar ekranlarına hapsolup kalıyor, ama yine de elinin altında her an anılara ulaşabileceğini bilmek güzel... ama diyorum ya her zaman bakamam ben fotoğraflara, mutlulukla birlikte garip de bi melankoli katarlar bana...
Hangi 100 fotoğrafı seçerdim sahi ???
"Ömrümün hülasası niyetine 100 fotoğraf seçsem, kimse eksik kalmaz...
Çünkü kimseyi oymadım albümümden; yırtmadım hiçbir resmi kenarından köşesinden...
Pişman olmadım çektirdiğim hiçbir kareden...
Raptettim zamanı, kenarı tırtıklı dikdörtgen bir kafese...
Fotoğraf denilen, kimsenin ölmediği o uzak ülkede... "
